Patronaat

Aan de rand van het historische centrum van Haarlem krijgt het Patronaat op een complexe binnenstedelijke locatie een nieuw onderkomen. De problematiek van de locatie en het programma zijn omgevormd tot de ruimtelijke dragers van het plan. Enerzijds de stapeling van de zalen: De grote zaal is opgetild naar vloerniveau 1 met daaronder de kleine zaal op vloerniveau -1. De foyer is tussen beide gepositioneerd. Anderzijds is de afhandeling van het laden en lossen opgelost door een “straat”door het gebouw te leggen waarbij de logistiek de beleving van de ruimte bepaalt. De logistiek en organisatorische attributen worden als beleving verhevigd. Front stage en backstage worden tegen elkaar uitgespeeld, zij raken en beïnvloeden elkaar. Je wordt onderdeel van een andere wereld die normaal gesproken niet bereikbaar is. De ruimten zijn zodanig gevormd dat het dwalen wordt gestimuleerd. Het bewegen en zien bewegen maakt het ervaren van de concerten tot een optimaal genot. Net als in de plaat XIV Carceri van Piranesi word je uitgenodigd te dwalen. Door geleding en fragmentatie ontstaan in het gebouw verschillende plekken, waarmee de bezoeker en de bespeler van het gebouw zich kunnen identificeren. Zij bepalen daarmee het karakter en de uitstraling van het gebouw.

Dynamo

Dynamo is een regionale instelling voor jeugdwelzijnszorg, gehuisvest in een voormalig kantoorpand in de binnenstad van Eindhoven. Kernactiviteit van Dynamo is het verlenen van vooral praktisch gerichte hulp aan jongeren, met als doel de integratie in de maatschappij te bevorderen. In het kader van de uitbreidingsbehoefte is door de gemeenteraad besloten vervangende nieuwbouw te plegen op de locatie van het voormalige gebouw van Dynamo. Door de centrale ligging zal het gebouw een belangrijke rol gaan spelen als nieuw beeldbepalend element in de binnenstad. Het gebouw dient zich aan als markant volume met twee verschillende gevels. De gevel aan de Smalle Haven wordt gekenmerkt door een 12 meter hoog venster, dat een relatie tot stand brengt tussen het Catharinaplein en het atrium, de centrale ruimte in het gebouw. Vanuit het perspectief van de Jan van Lieshoutstraat vertoont het gebouw een meer introvert karakter, waarbij aansluiting gezocht wordt bij de bestaande bebouwing in de Ten Hagestraat. De entree van het gebouw - gelegen op het punt waar beide gevels samenkomen - leidt bezoekers direct naar het atrium, van waaruit alle publieksruimten ontsloten worden. Het niveau van dit interne plein is enigszins opgetild ten opzichte van het Catharinaplein, waardoor de benodigde distantie gewaarborgd wordt, zonder de gewenste openheid teniet te doen.

diederendirrix

Diederendirrix zoekt vanuit een sterke loyaliteit aan de wensen en ideeën (drivers) van de opdrachtgever naar zowel een doelmatige als een eigenzinnige interpretatie van de opgave. Het verhelderen van de complexiteit en de synthese van tegenstrijdige belangen vormen de kernkwaliteit van hun ontwerpaanpak. Deze onderzoekende en interdisciplinaire houding leidt tot inventieve en spraakmakende gebouwen en stedenbouwkundige plannen. Het oeuvre is expressief, subtiel sculpturaal. Geen vrije vloeiende vormen, maar gebouwen die gedacht zijn vanuit een heldere overtuigende grondvorm. De architectuur is niet shockerend of vergaand autonoom maar zoekt steeds de uitdagende betrekking tussen vervreemding en vertrouwdheid. Begrippen als eenvoud, compactheid, met maximale beeldende kracht en een heldere stedenbouwkundige inpassing typeren het werk.