Irene van de Mheen onderzoekt in haar werk de relatie tussen de fysieke ruimte en de vertaling ervan naar het platte vlak, binnen de mogelijkheden van het tekenen. Al haar werk is gerelateerd aan ruimte, in architectonisch en abstract opzicht, en nadrukkelijk visueel. Vanuit kleur, lijn, vorm en ritme ontstaan tekeningen van verstilde constructies, waarbij toeval en imperfectie een belangrijke rol spelen. Het zijn ruimtes zonder tijd, mentale constructies geprojecteerd op een vel papier of op de muren zelf, die de mogelijkheid van een andere ruimte suggereren. Steeds opnieuw is er de fascinatie dat twee eenvoudige lijnen een perspectief kunnen vormen: een suggestieve of parallelle ruimtelijkheid. 

Het beleven, veroveren, transformeren en in kaart brengen van ruimte staat centraal. De verzamelde indrukken van architectuur in stedelijke, industriële of landelijke omgevingen, en van binnenruimtes als trappenhuizen, gangen en kamers, smelten samen tot een abstracte herinnering. Die kluwen van perspectieven en ervaringen vertaalt Irene in tekeningen. Het formaat varieert van klein werk op papier tot monumentale, site-specific installaties waarin het speelse, intuïtieve karakter van de kleine tekeningen zo veel mogelijk bewaard blijft.

Irene van de Mheen studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Constantijn Huygens in Kampen (nu Artez) en vervolgde haar studie aan de Escola Massana en Escola d’Art i Oficis de Barcelona la Llotja. Ze woonde ruim zestien jaar in Barcelona en verbleef in artist residency’s in binnen- en buitenland. In New York begon Irene met allerlei soorten plakband te werken, wat resulteerde in een uit gekleurde lijnen opgebouwde architectuur voor de Fundació Miró a Mallorca. Daarmee won ze in 2002 de Pilar Juncosa i Sotheby’s prize. In 2007 deed ze een werkperiode in het EKWC, het Europees Keramisch Werkcentrum in ’s-Hertogenbosch, waarna ze zich weer in Nederland vestigde.